1.
Wanda:
Czy stryjaszek wszystko wie o uczniach swoich?
Profesor Gąsowski:
A cóż Wandzia wiedzieć chce o uczniach moich?
Wanda:
Nie, ja pytam tylko się od tak, bo mi się nudzi.
Profesor Gąsowski:
A mnie się zdaje, że Wandzia niepotrzebnie się trudzi.
[Ref.]
Wanda:
Mnie to wcale nie obchodzi, a ja pytam tylko tak.
Bo to właśnie o to chodzi, by pytania poczuć smak.
Profesor Gąsowski:
Ciebie nic to nie obchodzi i ty pytasz tylko tak.
Razem:
Bo to właśnie o to chodzi, by pytania poczuć smak.
2.
Wanda:
Czy stryjaszek może wie, czy ten Adam kogoś ma?
Czy w dziewczynie kocha się? Czy ją stryjek zna?
Profesor Gąsowski:
Czy się kocha? O mój Boże! A skąd ja to wiedzieć mam?
Wanda:
Czy on wzdycha czasem?
Profesor Gąsowski:
Może.
Wanda:
Może wiersze pisze sam?
[Ref.]
Wanda:
Mnie to wcale nie obchodzi, a ja pytam tylko tak.
Bo to właśnie o to chodzi, by pytania poczuć smak.
Profesor Gąsowski:
Ciebie nic to nie obchodzi i ty pytasz tylko tak.
Razem:
Bo to właśnie o to chodzi, by pytania poczuć smak.
3.
Wanda:
Czy stryjaszek wiedzieć może...
Profesor Gąsowski:
Miła Wandziu, dajże spokój!
Ciągle pytasz, o mój Boże,
A więc może się uspokój.
Profesor Gąsowski:
Męczy mnie już ta zabawa.
Więcej mnie nie pytaj.
Ale skoroś tak ciekawa,
To go sama spytaj!
[Ref.]
Wanda:
Mnie to wcale nie obchodzi, a ja pytam tylko tak.
Bo to właśnie o to chodzi, by pytania poczuć smak.
Profesor Gąsowski:
Ciebie nic to nie obchodzi...
Wanda:
I ja pytam tylko tak.
Razem:
Bo to właśnie o to chodzi...
Profesor Gąsowski:
By kochania poczuć smak.
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
