Znów minął dzień
szary jak cień.
Zwyczajny tak,
bez pośpiechu, bez uśmiechu

Zabrał co dał.
Odszedł, choć chciał
zostać jak wspomnienie,
bym nadała mu znaczenie.

Poszedłeś już.
W drzwiach został klucz.
W pokoju mrok
przecinany zapytaniem

Co robić gdy
burzą się sny?
Czy już zapomniałeś,
że cokolwiek tutaj znałeś?

Znanym, banalnym gestem
Przypominam ci, że tutaj jeszcze jestem.
Choć mówiąc
stosujesz zwykle znane szare słowa,
treść się budzi kolorowa,
której sens przede mną chowasz.

W chłodnym pokoju sama
obserwuję siebie w pustych luster ramach.
W ciszy,
co ze mną tutaj dzisiaj zamieszkała,
słyszę myśl co pozostała,
niczym pamięć twego ciała.

Miałam dziś sen:
"Powrócił dzień,
gdy „ja" i „ty"
zastąpiło słowo „my".

Twój jasny wzrok
rozpraszał mrok.
Tańcząc w twym uśmiechu
oddawałam słowa echu.

Gwiaździsty koc
zsyłała noc
na nasze sny,
otulając, usypiając.

Na skraju dnia
znów ty i ja
mogliśmy czasami
słodzić kawę z marzeniami."

Śmiesznym, bezradnym gestem
chcę przypomnieć ci, że nadal tutaj jestem
Słowa,
choć barwne były, blakną i za chwilę
wzlecą w górę jak motyle,
rozpierzchając się na mile.

Czułym bezradnym gestem
obiecuję, będę tu gdzie teraz jestem.
Cisza,
co dziś się do mnie tutaj wprowadziła,
gdzieś nadzieję zostawiła
bym na nowo ją odkryła.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.