---

Gdy byłem dzieckiem miłym, kochanym,
Obiecującym i rozbrykanym,
Ukradłszy jabłko z cudzego drzewa,
Jak to zrobili Adam i Ewa,
Co się chowali w krzaki przed Panem,
Kryłem się także za parawanem.

A kiedy byłem sztubak zielony,
Szczęśliwy bosko, bo bez mamony,
By list napisać różowy, tkliwy
Do pensjonarki nadurodziwej,
Z niebieskim okiem i cienkim stanem,
Kryłem się skromnie za parawanem.

A potem, kiedym przy dzbanie siadał,
Z winną jagodą o gwiazdach gadał,
Aby mnie ludzie nie obmówili,
By nie zmącili tej cudnej chwili,
Z wnętrzem po brzegi trunkiem nalanem
Kryłem się, wstydząc, za parawanem.

A kiedym kochał się w cudzej żonie,
Wiecie, kto stawał w naszej obronie,
Kto był powiernik wzniosłej miłości,
Tkliwych czułości i omdlałości?
Ach, wtedy z łonem mile wezbranem
Kryłem się z lubą za parawanem.

A kiedy na mnie śmierć już zastuka,
Kiedy się po mnie otworzy luka,
Kiedy mnie diabeł z długim ogonem
Przed Lucypera postawi tronem,
Zechciejcie wtedy z sercem złamanem
Czarnym zasłonić mnie parawanem.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.