Śpiew słowika w noc majową,
jak wiadomo — księżycową,
zbudzi każde młode serce,
kiedy w lipach uśnie wieś
i wóz turkocze z dala gdzieś.

Wówczas nie wierz słowom czułym,
bo nie ty zbudziłaś je,
tylko słowik niewidoczny,
tylko blask ten podobłoczny,
cisza i ten z dala wóz,
co turkocze pośród wzgórz.

Ale mnie uwierzyć musisz,
bo ja ciebie kocham wciąż,
wiosną, latem i jesienią,
zimy serca nie odmienią
ani deszcz, ani mróz.

Chociaż już nie śpiewa słowik,
chociaż leży śnieg w dąbrowie,
chociaż dawno spadły liście,
serce bije wciąż srebrzyście,
odkąd ciebie kocham już.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.