Jeszcze pod ręką globus - z taką mapą świata, Na jaką stać strategie, plany i marzenia. Jeszcze insygnia władzy, sobolowa szata, Gęsty trefiony włos i ręki gest bez drżenia. Jeszcze w zasięgu dłoni zegar - jeszcze wcześnie, Pewności siebie ruch wskazówki nie odbiera. Wzrok - lustro duszy - widzi wszystko nawet we śnie, Któremu spokój niesie Cyfra i Litera.
Tyle zrobili już jak na swe młode lata, Ulega dziejów wosk ich nieomylnym śladom - To George de Selve - obiecujący dyplomata I Jean de Dinteville - francuski ambasador.
Dyskretny przepych - tylko echem dostojeństwa, Turecki dywan, włoska lutnia - znak obycia. W milczących ustach bezwzględnego smak zwycięstwa, W postawach - wielkość - osiągnięta już za życia. Ciężka kotara obu wspiera tym - co kryje. Patrzą przed siebie śmiało, pewni swoich racji, Wszak dyplomacja włada wszystkim dziś - co żyje, A oni - kwiat szesnastowiecznej dyplomacji!
Nie wiedzą, co to ból, co dżuma, albo katar. Zachciankom wielkich - świat uczyni zawsze zadość! To George de Selve - obiecujący dyplomata I Jean de Dinteville - francuski ambasador.
Lecz w nastrojonej lutni nagle struna pęka I żółkną brzegi kart w otwartej wiedzy księdze... Za krucyfiksem błądzi mimowolnie ręka Strzałka zegara iść zaczyna coraz prędzej! Straszliwy kształt przed nimi zjawia się w pół kroku i niszczy spokój - czy artysta się wygłupia? Nie, to nie żart! Na kształt ten trzeba spojrzeć z boku! Żeby zobaczyć jasno, że to czaszka trupia!
Byli - i nie ma ich, ach - cóż za wielka strata! Jak nazywali się? Któż dzisiaj tego świadom? Ach! George de Selve! Obiecujący dyplomata... Ach! Jean de Dinteville, francuski ambasador...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
