Przeszłość nie wraca jak żywe zjawisko W dawnej postaci- jednak nie umiera Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko I świeże kształty dla siebie przybiera
Zmarłych pokoleń idealna sfera W żywej ludzkości wieczne ma siedlisko A grób praojca, woja, bohatera Jasnych żywotów staje się kołyską
Zawsze z tej samej życiodajnej strugi Czerpiemy napój, co pragnienie gasi Żywo w nas zasób pracy plemion długiej Ich walka, sława, istnienie nam krasi
A z naszych czynów i naszej zasługi Korzystać będą znów nastepcy nasiTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
