Cóż pozostało z dawnych złotych dni
Spowitych w magii i potęgi mgły,
Gdzież bóg-słońce złoty tak przez nas wielbiony,
Gdzież są dzikie bóstwa w posąg uwięzione,
Czym że teraz walka, honor, krew?
Znikły cudne gaje pełne świętych drzew,
Nie ujrzysz już dumnie wzniesionej stanicy
Próżno słuchać rogu...

Serce me przepełnia najczystsza nienawiść
Dusza, umysł, ciało rwą się aby walczyć...

Pamięć i wiara przetrwały lat tysiąc
Bym zemstę krzyżowi teraz mógł poprzysiąc.
Unieśmy stanice niech z wiatrem śpiewają
Dobądźmy swych mieczy, zbyt długo czekają
Rozpalmy wici niechaj brać przybędzie
Z orężem w swych dłoniach niechaj krwi nie szczędzi
Do walki o naród, wiarę, przyszłość
Przeciwko krzyżowi gnani nienawiścią

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.