---

Gdy miłość po raz pierwszy
Jej sercu dała znak
Maruśka miała wtedy
Około czterdziestu dwóch lat

Poważny inteligent
Co z teczką chodził wciąż
Zakochał się w Maruśce
Za żonę ją nawet chciał wziąć

Lecz ona się wahała
Choć ciągle błagał ją:
"Ja kocham was, Maruśka
Zostańcie żoneczką wy mą!"

Przez całe trzy miesiące
Na próżno starał się
Aż wkrótce machnął ręką
I poszedł czort jego wie gdzie

Upiła się Maruśka -
Ach, życie, życie psie -
Dwanaście kuchennych noży
Wbiła w dziewiczą swą pierś

Żałosny jęk sygnału
Nad Moskwą jeszcze drży
Powieźli do szpitala
Maruśkę w stanie złym

Dwunastu tam chirurgów
Czekało na nią już
I każdy po kolei
Powoli wyciągał z niej nóż

"Zostawcie, ach, zostawcie
Zostawcie we mnie nóż!
Zostawcie na pamiątkę
Przynajmniej dwunasty...!"

A potem w krematorium
Gdy kładli ją już w piec
Ten inteligent z teczką
Na koniec pojawił się też

"To wszystko moja wina
To wszystko wina ma
Odsypcie, towarzysze
Do teczki popiołów sto gram!"

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.