---

Przegięta wpół na próżno czekasz wciąż
w alei pustej, bez kwiatów i słońca,
miłosny gest obejmujących rąk,
u drogi sama i czuwa bez końca.

Tęsknotę swoją i żal,
Psyche kamienna, śpiewaj czarnemu niebu.
Mierzą słoneczne zegary żywych istnienia,
ale dla ciebie, Psyche, żaden zegar czasu nie zna.

Gdy pada deszcz, gdy drzewa zgina wiatr
i żółte liście gromadzi w alei,
potoki łez przez twoją biedną twarz,
rysując na niej szlak srebrnych kolein.

Gdy patrzysz w dół na mnogość ludzkich spraw,
nie na ich miarę cierpienia unosisz,
za wiekiem wiek kamienny czeka kształt,
wyciąga ręce pod niebo wysoko.

Tęsknotę swoją i żal,
Psyche kamienna, śpiewaj czarnemu niebu.
Mierzą słoneczne zegary żywych istnienia,
ale dla ciebie, Psyche, żaden zegar czasu nie zna.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.