---

Widząc mych oczu wyraz niewinny,
nikt z państwa nie przypuszcza, że
jestem inny, całkiem inny,
wulkan sił we mnie wre,
coś mnie gnębi,
coś tu w głębi,
kłębi się na dnie.

I choć na ten stan nie wskazuje
powierzchowności mojej żaden rys,
wciąż coś wzbiera i pulsuje,
powołanie jakieś czuję,
więc rozpędzam się i…
już za chwilę to mija mi…

Czasem już jestem tuż,
czasem już prawie usz-
czknąłem coś
i nagle, jak na złość,
na nic ten zryw i skok,
bo choć płonie mi wzrok,
zawsze coś mówi mi: „Stop!”.

Widząc niewinny wyraz mej buzi,
nikt z państwa nie przypuszcza tu,
że się zwierzę we mnie budzi
i choć mija to mi,
straszę czasem biednych ludzi…

Bo jest tutaj jeden taki, który mnie terroryzuje,
zmusza mnie, wypędza mnie na estradę,
mówi: „Musisz i koniec! Wycofajko odpada!” — mówi on…

I choć na ten stan nie wskazuje
powierzchowności mojej żaden rys,
gdy powabną ujrzę panią,
niby żbik się rzucam za nią
i doganiam ją, i…
już za chwilę to mija mi…

Patrząc w mych oczu błękit przeczysty,
nikt z państwa nie przypuszcza tu,
że od dziecka już artystą
tatuś zrobić mnie chciał,
miałem dawać z siebie wszystko,
miałem wzniecać szał.

Już od trzech minut jestem na scenie,
a ciągle jeszcze wiara we mnie tkwi,
że rozbawię was szalenie,
wasze troski w śmiech zamienię —
nagle widzę was i…
już za chwilę to mija mi…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.