---

Tak mi wstyd, strasznie wstyd
Lecz zakochałam się
Który raz? Setny raz
Lecz zakochałam się

Nie chciałam -mały, szczupły blond
Myślałam przejdzie - ale skąd?
Kręcę się,męczę się
Sama nie wiem, czego chcę.

Bo to się zwykle tak zaczyna
Już nawet nie wiem-jak i gdzie
Chłopca zaleceń to przyczyna
A potem jest już ze mną źle.

Z początku rzadko go widuje
A potem chce z nim częściej być
A w końcu trudno, ale czuje
Bez niego już nie mogę żyć

Za jeden dzień z tym moim ukochanym
Oddać chcę tysiąc lat
Za jedną noc zaś gdyby mi kazano
Chętnie oddam cały świat

Bo to się zwykle tak zaczyna
Już nawet nie wiem-jak i gdzie
O całym świecie zapominam
I kocham, bo tak serce chce.

* * *

Tak mi wstyd, strasznie wstyd
Lecz już go kocham mniej
Byłam z nim prawie rok
Dużo - bo można mniej

To takie przykre sprawy są
Bo prawda - cóż kochałam go
Kręcę się , męczę się
Znów nie wiem czego chcę

Bo to się zwykle tak zaczyna
Już nie wiem kiedy ,jak i gdzie
Zaczyna nudzić mnie chłopczyna
A to jest znak, że już jest źle

Zaczynam chodzić z nim do krewnych
A potem mówię: sam już idź
I w końcu trudno - jestem pewna
Że z nim nie mogę dłużej żyć

Za jeden dzień bez niego już od rana
Dałabym dziesięć lat!
Do domu późno wracam jak skazana,
Marząc, jakby zwiać gdzieś w świat!

Bo to się zwykle tak zaczyna,
I trwa przez wiele smutnych dni,
W końcu go rzucam, zapominam...
Takie jest życie! C’est la vie!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.