Gniazda podłego,
które juchy wstęgę
przez swe serce toczy
pieczęcią los zamknięty.
Nad nim mgieł blask blady
niczym śmierci woal.

Przeraża mnie
Warty krwawy bieg
wody czarne jak noc,
takież trumny w nich.

Skąd są one, nikt nie powie.
Zarazę i zgubę ludziom niosą.

To, co z ziemi tej
spróchniałą wyciąga dłoń
ku miesiąca tarczy,
jęczy i skowyczy pośród nocy.

Językiem szaleńców
Wołane widma powstają
by dopełnić czasów bieg.
Wieszczą światu śmierć.

Wtem ciemności przeszywa
schorzały płomień z gardzieli lochów.
Ciemnym blaskiem groźnie łonie.
Żegnam się ze słońcem,
to tej ziemi kres.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.