Igram wciąż, twardą kratę z całej siły trzymam, I coraz wyżej biegnę - wkrótce naokoło Księżyc osypię kwiatem. Chwytam już Promienie blade, co się snopem trzęsą, Jako zbielałe kłosy, kiedy długą rzęsą Mrugają na żniwiarza. Ach, i gdyby jeszcze Ten nudny, mdławy wietrzyk uprzykrzonym wianem Nie targał splotów moich...
Chwytam już Promienie blade, co się snopem trzęsą, Jako zbielałe kłosy, kiedy długą rzęsą Mrugają na żniwiarza. Ach, i gdyby jeszcze Ten nudny, mdławy wietrzyk uprzykrzonym wianem Nie targał splotów moich...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
