---

Za wiele chciałam, pewnie to błąd
Inaczej też można żyć
To wszystko było kruche, jak szkło
Musiało się kiedyś zbić
Ktoś przegrał siebie –
Zawsze tak jest
Gdy świat się dzieli na pół
A potem nagle gubisz się gdzieś
I z kacem wstajesz ze snu

Nauczę siebie żyć od początku
Do szpiku kości, do kresu, do dna
Nauczę sama siebie żyć od początku
Rozbiję życie jak bank

Już teraz umiem drapać i gryźć
I śmiechem płacić za śmiech
Nie będę cicha –
Stać mnie na krzyk
Rozgrzeszę sama swój grzech
Wiem, czego mi trzeba
Na co mnie stać
Nie będę czekać na cud
Niech wszystko przepadnie
Liczę się ja
Z nawiązką spłacę, spłacę cały swój dług

Nauczę siebie żyć od początku
Do szpiku kości, do kresu, do dna
Nauczę sama siebie żyć od początku
Rozbiję życie, jak bank

Nauczę siebie od początku
Do szpiku kości, do dna!
Nauczę siebie od początku
Rozbiję życie tak, jak bank

Nauczę siebie od początku
Do szpiku kości, do dna!
Nauczę siebie od początku
Rozbiję życie tak, jak bank!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.