Miało być krótko, a wyszło długo,
Miałeś nie częstować wódką, a poczęstowałeś rudą.
I siedzimy, gadamy, żałuj, że cię nie ma.
Tak siedzimy, gramy te kawałki.
Jakby teraz nam kazali iść do domu,
to szybki rozchodniaczek:
Po dwie nóżki na 5 ryjów, nie mogło pójść inaczej.
Zawijać się na chatę, czy zwijać jak dywan,
Kończy próby jedna z kapel, co chce chlać, by nie kimać... To jest:

Wó-dar, przez umlaut,
cuda od ręki, gdzie jest zgon a nie trumna.
Wó-dar, cuda to prze to,
Choć się narąbią,
To i tak będzie beton.

Na 3 akordy riff, prosta jak kij perkusja.
Najebany bas nie rozpisze tego w nutkach.
Trąbki już nie ma, szkoda, choć jest dobrze.
A ten tekst piszę jak słucham tę kakofonię.
Albo gramy dobrze, albo nie gramy wcale,
Jakby miało być trudno, to trzeba by mieć talent.
Doskonale to umiemy pić, a grać nie umimy.
Albo odpinany wrotki, albo się nie bawimy!

Wó-dar, przez umlaut,
cuda od ręki, gdzie jest zgon a nie trumna.
Wó-dar, cuda to prze to,
Choć się narąbią,
To i tak będzie beton.

Przybijamy gwoździe bez młotka,
Łapiemy ten pion bez podstaw,
Komunikujesz się przez bełkot,
To objawy Wödaru – skonsultuj się z farmaceutą.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.