Rodzi się w kotle czarownicy
Ma łagodne zakola
Dopasowują się do kształtu
Dolin, depresji.

Wiernie naśladują
Wszystkie załamania
Tnąc moreny czoło
Strugami potoków potu.

Wiernie naśladują
Mchy i porosty
Gdy prężą w słońcu
Dumnych skał odrosty.

A na progach rzek i domostw
Łamie się w pół, gdy z głowy
Zdejmuje czapę śniegu.

Długo i zazdrośnie przechowuje to,
Co wpadnie w labirynty jelit korytarzy.

A we wnętrzu skrywa niejedną ambicję
Lecz nie jego to życie i ciało.

A w zewnątrz odkrywa chwyty i stopnie
Gdy topnie i je.

I znowu poprzestawiał
kamienie...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.