Dei beksvarte stunder åleine I den kaldaste mørktid Då væta er den einaste venen Og otta er berre mi
Då er einsemda stundom vakker Ho gir tankane spelerom Og skolten den blir brukt Til å skapa heidendom
For fanden lokkar og lurer Allestader ein går Sjølv her eg sit åleine Er det faenskapen som rår
Det er best å bli sitjande slik Å tenkja på meg og mitt For om andre skulle bry seg Så vil einsemda kjenna seg snytt
Då gir eg svarte i dømande profetiar Om kva som er den rette veg For ingen kan vel fortelja Kva som er godt eller ilt for meg
Nei då sprett eg heller korken Og skjenker meg litt øl Så kan de slarva i fred Om tylen som er Eit kapittel for seg sjølv Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
