Nam śviedki stary kamiani,
Ruiny. Bolš nia źziajuć,
Hladziać, maŭčać svajoj iržoju
Miečy dy siakiery.
I raskapanyja ŭ hlinach
Vačnicy ich uładara
Nam kažuć tolki škadavać
Jaho zrublony kostki.

Ravie navakał ceły śviet,
Pałaje da niabiosaŭ...
Žyviołaŭ vypuščaje, źmiejaŭ
Kaliści-čałaviek.
Kastryšča ŭžo zhinaje,
Unosić vietram popieł naš
Pa horach i pa rekach
Nam užo nieznajomych.

Ad kroplaŭ baronić słabyja uhli,
Jak zorki, zichciać u ciemry čyrvańniu...

Zorka Vieniera
Paviadzie ŭ šlach
Da śviatła.
Askiepki pramiani
Źlečać, znoŭ źbiruć ich.

Apošni kondar
Nad Kardyłjerami Damiejki
Pralataje,
Taki padobny.
Dvuhłavy despat
Naparu ź biełymi arłami raździraje
Da kryvi, irvie da kostak.
Usio mieniej j mieniej litar,
Aroł ich kresliŭ,
Na kavałki jrvaŭ,
Nia moh zhłynuć,
Chrypieŭ, vanitavaŭ.

Tamu jość śviedki:
To kryžy,
Jakija z vałunoŭ źciasany,
Stajać miž drevaŭ i na poli,
Hatovyja abniać
Luboha, chto byŭ paviartany.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.