Tyle straconych chwil
Odeszło wraz z pierwszą burzą...
Czy kolejne myśli
Pochłonie bezrozumny świat?
Czy następny trud będzie czegoś wart?
Przeklęty Anubis - szakal
Znów szczerzy kły

I zatopił już pysk
W słodkim korpusie
Wyczerpanej duszy
Odrywa ochłap po ochłapie,
Spija gorzką krew
Dalej nie dał rady jeść
I umarł szczęśliwy z przejedzenia,
Nie dał rady jeść
Pozostawił smród, zgniliznę,
Spaczoną cześć
Dalej nie dał rady jeść
Pozostawił smród, zgniliznę,
Spaczoną cześć

Wewnątrz mnie
Pozostały tylko czerwie
Ich drobne ciała
Nieustannie wijąc się
Rodzą Perłę,
Rodzą Perłę

Insektów stos,
Próżny ból,
Naradza się
Nowy król
Tego ciała

Opętał mnie sztorm
Nieskończonych przemian,
Stado wron goni orła lot,
Wszelkie istnienie
Zostało zaklęte
W czar tajemniczych piór,
Którymi los
Chłoszcze karty
Przeznaczenia,
Opętał mnie sztorm
Nieskończonych przemian,
Stado wron goni orła lot,
Goni orła lot


I padł pożeracz
Wraz ze swoim jadłem
W zaciśniętych szczękach
Jedno zjada drugie,
Drugie kończy pierwsze,
Obydwaj
Zostają złączeni
W jednolity łańcuch
Nieskończoności,
W jeden wielki akt
Cykliczności...
...gdzie się podział tamten wielki sen?
Tyle chwil minęło wraz z pierwszą burzą,
I na co przyszło żyć?

Czy kolejny trud będzie czegoś wart?
Czy następne myśli pochłonie bezrozumny świat?
Zostałem opętany przez sztorm przemian
Stado wron goni orła lot,
Czerwie rodzą perłę,
Światło-cierń przebija pustki kwiat
Zostałem opętany przez sztorm przemian...
Ciemność! Ciemność!
Zimno, chłód!

Iskra woła mnie do siebie...
Woła...
Z głębin mrocznej dali...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.