Płomień stał się drzewem
A czerwień hebanem…
Gnijące gałęzie
Przeistoczyły się
W cudowny diament…

Powrócił twórczy zew
I jak rozgrzana stal
Pali mnie
Znów
Widzę świat

Świat który powstaje
Z uścisku umysłu oraz duszy
Świat, który stworzę
Nowym stosem kart
I przypieczętuję
Jego bytność
Najtrwalszym przymierzem
Światła u boku ciemności
Radości u boku strat –
– Istotą wziętą z nicości

Rajska bogini – feniks
Spadła z gwiazd
Tam gdzie leżał śniący paź…
I wzięła go na grzbiet…

Rzekła:
„Pokażę ci kraj
W którym
Nadzieja to
Liści stos
A zmarli są
Niby czara co
Wylewa
Słodki sok
Tęsknot
W uczucie
Dawnych chwil”

I pocałowała go
A potem zabrała
Do barwnych bram
Niebiańskich gór
Prowadząc przez
Bezkres lat
Kończąc
Pierwszą pieśń

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.