Król Sobieski z husarzami
Turków srodze nęka,
w Wilanowie tęskni za nim
śliczna Marysieńka.

„Na wiedeńskim krwawym błoniu
wrogów jak szarańczy!
Wróć, Jasieńku, dam ci w domu
słodkich pomarańczy.

Hej, hej, gdzie mój pan?” —
wiatr westchnienia goni…
Nagle jakiś ruch u bram —
to z królewskim listem goniec,
nagle jakiś ruch u bram —
to od króla goniec.

„Pani mojej i królowej
ścielę się do nóżek.
Chciałbym ptakiem być przy tobie,
twoich fruktów użyć!

Przed husarią, pełen lęku,
wróg umykał chyżo,
obóz wszystek w naszym ręku,
wracam więc z siurpryzą!”.

Hej, hej, skrzydeł szum,
błyska w słońcu pancerz.
Już powraca z wojny król,
szykuj, Maryś, pomarańcze,
już powraca z wojny król,
szykuj pomarańcze.

Już przed królem dwór przyklęka,
kornie głowy zniża.
Biegnie witać Marysieńka:
„No a gdzież siurpryza?”.

Król zaś bierze ją w ramiona,
śmieje się jak z dziecka.
„Chcesz siurpryzy? Oto ona:
kaffa to turecka!.

Hej, hej, kaffy moc
doda nam ochoty,
sen uleci, cała noc
w pomarańczach będzie złotych,
sen uleci, cała noc
w pomarańczach złotych”.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.