Èrano vèrde... èrano vèrde 'e ffrónne. E mo, so' cómme ‘e suónne perdute... e mo, sóngo ricòrde 'ngiallute... Dint'a chést'aria 'e làcreme 'e sto' guardanno... Cu 'o viénto se ne vanno pe nun turná maje cchiù... Malincònico autunno, staje facènno cadé tutt'e ffrónne d'o munno sulamènte pe mme... Chi m'ha lassato pe nun turná, chisà che pènza...chisà che fa'... Ammóre mio, nun so' stat'io... si' stato tu!... Pecché?...Pecché?... Malincònico autunno, staje chiagnènno cu me... Tutt'e ffronne d'o munno staje facènno cadé... Chi m'ha lassato pe nun turná, chisà che pènza...chisà che fa'... Ammóre mio, nun so' stat'io... si' stato tu!... Pecché?...Pecché?... (Dint'a 'sta villa, l'aspètto fin'â séra, vicino a 'sta ringhiéra, penzanno ê ccòse ca dicéva giuranno... Me pare ancòra 'e sèntere: "Si' 'a vita mia... 'Sta vita che sarría s'io nun tenésse a tte!?") Malincònico autunno, a chest'òra addo' sta? Malincònico autunno, i' l'aspètto, sto' ccà… Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|