Rujewicie boże wojny
Wznieś choć jeden ze swych mieczy
Niech zapłonie ogień zemsty
A ciała wrogów niech spłyną krwią…
Twą potęgę niechaj ujrzą
Wszyscy kalający nasze świętości zdrajcy
Prowadź do boju siedem Lucicowych stanic
Walka nasza niech nie zna granic
Władco Rugii - Słowiańskiej Ziemi
Wstąp znów pośród ludźmi swemi
My czekamy na ten pradawny zew
W żyłach naszych aż wrze krew
Jesteśmy gotowi do boju
Choć jeszcze skryci w mroku starych drzew
Oczekujemy Twego ryku
W przestworzach marzeń i ciszy

Niech rozjaśni się nieboskłon
Blaskiem siedmiu Rujewitowych mieczy
Podążymy wtedy za tym znakiem
Opuścimy leśne gęstwiny
Stawimy się orężnie i hardo
Na chwałę Jego walcząc twardo
Nieść śmierć profanom będziemy
Bez litości i bez przebaczenia
Ducha walki na nowo tchnie w nas
Matka Nasza - Pogańska Ziemia
Nasz pogański oręż poczuje
Ten kto wątpił w wielkość Twą…

Piorun uderzył z nieba w całym swym majestacie
Rozpoczął się zacięty bój, Lucicową potęgę teraz poznacie
Wskrzesiliśmy pogańskie zwyczaje
Przywracamy zapomniane tradycje
Niech te krainy nigdy więcej
Nie czują odejścia żadnych pogańskich istnień

Ziemia nasiąka krwią
Chrześcijan którzy przez śmiercią drżą
W bitewnym szale słyszymy Twój Rujewicie głos
Panie nasz prowadź nas, bo wojny to czas

I choć nadal w oku kręci się tęsknoty łza
Za pamięć dawnych dni
Zwycięstwu po trzykroć sława
Sława! Sława! Sława!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.