---

Oto jest chwi­la bez imie­nia:
drzwi się wy­dę­ły i zga­sły.
Nie od­róż­nisz po­sta­ci w cie­niach,
w huku jak w ogniu ja­snym.

Wte­dy krzyk krót­ki zza ścia­ny;
wte­dy w pod­ło­gę - ska­łą
i ciem­ność pły­nie jak z rany,
i w ło­skot wozu - cia­ło.

Oto jest chwi­la bez imie­nia
wy­pa­lo­na w cza­sie jak w hym­nie.
Nit­ką krwi jak stru­ną - za wo­zem
wy­pi­su­je na bru­ku swe imię.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.