[UKANIU] Tak bardzo przecież kocham i nienawidzę. Dlaczego tak bardzo pojebane jest to życie? Dlaczego ludzie nie mają już nawet honoru? Dlaczego na życie nie ma matematycznego wzoru? Dlaczego tutaj brat zabija swojego brata? Jakoś nie mogę zrozumieć tego świata. Tak bardzo tego świata tutaj nienawidzę. Gaśnie tutaj nie jednego dziecka serca bicie. Co chwile matki zabijają własne dzieci. Mężowie co gwałcą i traktują żony jak śmieci. Tak bardzo przecież kocham i nienawidzę. Dlaczego tak bardzo pojebane jest tto życie? Dlaczego wczoraj ojca kolega zgwałcił mu żonę? Z nienawiści do tego świata płonę. Nie mogę pogodzić się z tym co się dzieje. Ktoś na górze chyba się z nas śmieje. Tak bardzo przecież kocham i nienawidzę. Dlaczego tak bardzo pojebane jest życie? Dlaczego kocham to czego tak nienawidzę. Dlaczego miłości tak mało tutaj widzę? Dlaczego budzę się i brakuje mi sił do życia? Dlaczego dziecko dla ojca mniej ważne od picia? Czy ten świata da się jeszcze naprawić? Drugiemu człowiekowi można prezent sprawić. Tak bardzo przecież kocham i nienawidzę. Dlaczego tak bardzo pojebane jest życie? Tak bardzo przecież kocham ten świat. Żyje tutaj już od ponad dwudziestu lat. Codziennie uczę się tutaj nowych rzeczy. Widzę jak czas małe rany powoli leczy. Widzę jak ludzie się żenią, a później rozwodzą. Przebaczenie jest największą mocą.
[UKANIU] Udowadniam, że potrafię naprawdę wiele. Wyznaczam sobie jcodziennie jakieś cele. Jestem sobą, tworzę własną historie. Nad przepaścią już teraz nie stoję. Nie raz było ciężko, nigdy się nie podałem. Zawsze to coś w sobie miałem. Piszę teksty, pamiętnik życia. Moim domem studio, moim domem ulica. Nie raz tutaj naprawdę ciężko się żyje. Siedzą przed lustrem nigdy nie pije. Wiem, że pewnego dnia osiągnę wiele. Spełnię wszystkie wyznaczone cele. Nie jestem już biedny, mam muzyka. A teraz wydaje kolejną płytę. Wbrew prognozą, powstaje magia słów. Co chcesz to chłopcze mów. Ja przelewam na kartkę to co czuje. Świat na nowo tu buduje Minuta po minucie, słowo po słowie. Własną historie i legendę tworze. Życie to nie bajka, tylko ciągła walka. Talent nie wypalił się jak zapałka. Mam grono ludzi którzy mnie wspierają. To co robię, zawsze doceniają. Nie raz jakieś dobrej rady mi udzielają. Na świat przez muzykę spoglądają. Każdy z nich tworzy swoją legendę. A ja, do przodu cały czas biegnę. Biegnę, nie spoglądam już za siebie. W to co robię zawsze wierze. Jestem czarodziejem, to magia słów. Co chcesz to o tym sobie mów.
[DORIS] Zamknę dziś usta, by nic głupiego nie mówić. Mam wyrzuty sumienia i chce to wszystko odrzucić. Posklejam palce, aby nic nie napisać. Bo nic z tego dobrego nie wychodzi dzisiaj. Słowa wypowiedziane, tak samo ranią. W sobie niewidzialne ostrze czasem mają. Choć rany się goją, blizna zawsze pozostaną. Blizna nie da zapomnieć nigdy o żadnej ranie. Zostaną też w głowie już zawsze wspomnienia. Choć życie nasze, cały czas się tu zmienia. Nie pytaj mnie już, bo mogę cię zranić. Nie pytaj mnie już, bo słów mogę złych użyć. Nie pytaj mnie już o mnie, nie pytaj co z wiarą. Za jakiś czas, wyruszę, inną drogą. Lecz wyrzuty sumienia, na zawsze zostaną. A one wielkie znaczenie, zawsze dla mnie mają. Dlatego kocham i nienawidzę. Bo to jest ten sen, który ukrywam skrycie.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
