Kiedyś wszystko w sobie głęboko chowałem. Swoich uczuć na co dzień nie pokazywałem. Dlaczego? Ponieważ ran się bardzo bałem. Dlaczego tyle czasu w miejscu stałem? Teraz biorę do ręki długopis oraz kartkę. Nie świece światła, odpalam tylko latarkę. Na wszystko przez nuty tylko patrzę. Każdego dnia sam ze sobą wciąż walczę. To moja samotna walka, to moja wojna. Woda na morzu nie jest nigdy spokojna. Lecz ja szukam spokoju wciąż w sobie. Czy coś jest nie tak w moje osobie? Może tak naprawdę nie potrafię żyć? Ale na pewno nie przestanę sobą być. Nie poddam się, będę walczył do końca. Nie poddam się, choć zabraknie słońca.
Tak głęboko w sobie wszystko schowałem. Wieczorem wszystko na wierzch wyciągałem. Brak snu, myśli po głowie wciąż błądziły. Nuty, słowa, myśli przy mnie tylko były. A wokół wciąż te same cztery ściany. Wszyscy jakieś problemy w życiu mamy. Potrzebujemy pomocy, lecz nic nie mówimy. W tym bagnie, sami w sobie wciąż tkwimy. Nie wiemy co zrobić, jak mamy postępować. Próbujemy dalej wszystko głęboko schować. Ale wciąż błądzimy i mamy wyrzuty sumienia. Nasze życie powoli w monotonność się zmienia. Powoli mamy dość siebie i tego całego życia. Czarno biała staje się każdy dzień i każda ulica. Czarno białe stają się myśli i nasze serce. Zabijamy siebie, widzę w nas teraz morderce.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
