---

Moja ojczyzna to pokoleń więź
To ziemia, po której płynie krew
W nieskończonych bitwach o chwałę i cześć
dla synów jednej Matki
O pamięć za każdą bliznę tych,
których sztandar orła znakiem życia jest

Jest dumą, jest czymś więcej niż strach przed śmiercią,
to szacunek dla poległych w imię wiary jedynej,
a prawdziwej wiary, że kiedyś te ziemie spowije blask
niosący z sobą wolność dla zniewolonych ziem.

Był taki szlak,gdzie księcia brat
Z drużyną wojów granicy bronił.
I dziecka płacz w zamknięciu krat,
gdy ojciec do niego mierzył
Dwóch mieczy znak,szyderczy dar
W morzu krwi zgnieciony
U władcy stóp półksiężyc padł
Cały świat mu się pokłonił,
lecz wielki kraj wśród wrogich barw
zapomniał o swej roli
Wiktorii blask zatarł już czas
na ponad wiek niewoli
Wśród łanów zbóż zagubiony grób
powstańca co tej ziemi bronił.
Historii wiatr znów wolność dał,
a potem strzał w tył głowy

Są takie dni,
Gdy serce ból ściska,
a z oczu płyną łzy,
gdy pamięć tamtych chwil
wciąż w świadomości tkwi
Są takie dni,gdy nienawiść nas ogarnia,
a z serca płynie krzyk,
gdy pamięć tamtych chwil
wyznacza sens idei.

Moja ojczyzna to pokoleń więź...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.