---

Dwie młode panienki w ogródku siedziały,
I tak szepcząc z cicha, z sobą rozmawiały,
Maryniu kochana, powiedz mi, tak szczerze,
Jak szczerze odmawiasz codziennie pacierze:
Jakie twe marzenia o szczęsnej przyszłości,
O przyszłym kochanku, o przyszłej miłości.
O tym, kto zawłada uczuciem twem ciałem
I kto jest nareszcie twoim ideałem?
I kto jest nareszcie twoim ideałem?

Ideał mój, Zosiu, jest piękny i młody,
Blondyn, oczu jasnych, z wąsikiem, bez brody,
Skromniutki w układzie, wobec mnie nieśmiały,
A tylko w zdarzeniu mężny i zuchwały.
Czułym, dźwięcznym głosem i oka wymową
świadczący, że miłość dlań rzeczą jest nową.
Uczuciem pod wpływem mych uczuć, dojrzałem,
Taki tylko może być mym ideałem,
Taki tylko może być mym ideałem.

A ja znów inaczej, kochana Marylko!
Wprawdzie i ja także młodego chcę tylko,
Ale nie blondyna; ja brunetów wolę,
Więc marzę: bruneta... o wyniosłem czole.
O duszy ognistej... zarówno tkliwego,
Jak pełnego życia, oraz namiętnego;
Którego by miłość ciągłym była szałem.
Taki mem marzeniem, taki ideałem!
Taki mem marzeniem, taki ideałem!

Gdzież mieszkać ty pragniesz? - Na wsi; - A ja w mieście;
Ale tylko dużem, w Paryżu, a wreszcie
Choćby i w Warszawie, byle teatr, bale,
Zabawy, uciechy. Wsi nie lubię wcale...
Ja zabaw nie pragnę... dla mnie dość schronienia
I tej ciszy wiejskiej, pełnej upojenia,
Wśród cudnej natury, pod niebem wspaniałym,
Byle obok niego, byle z ideałem!
Byle obok niego, byle z ideałem!

W lat piętnaście potem panienki widziałem,
Każdą poosóbną z swoim ideałem,
Ideał Maryni: - łysy jak kolano,
Kłócił się z małżonką, że go budzi rano.
Zosi zaś ideał: - krótki i brzuchaty,
Gderał, że nie w porę dano mu arbaty;
Ona go nawzajem nazwała cymbałem!...
Trudna to doprawdy rzecz: - być ideałem!
Trudna to doprawdy rzecz: - być ideałem!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.