---

Wiesz,
Wiem bywało różnie, paskudnie i cudnie
I chuj wie, co z jutrem, lecz później nie umknę,
Tym pięknym chwilom, co zmieniły mnie na amen,
Jestem lepszym człowiekiem, choć nie idzie zgodnie z planem.
Żyj spokojnie, niech Ci się wiedzie
I nie rozmawiajmy dzisiaj, bo nie wiem co mam powiedzieć,
Zadzwoń do mnie za kilka lat,
Ja na pewno nie zapomnę, jak pozmieniałaś mój świat.
Jestem rozchwianym emocjonalnie typem,
Co ciągle spierdalał przed powagą w świat liter,
Raz dzwonie w nocy pijany w trupa
I brzmię jak gość, co naprawdę już upadł,
Raz proszę tylko nie kłóćmy się wreszcie
Po prostu żyjmy osobno i łapmy szczęście,
Nie wiem, który ja jestem teraz prawdziwy,
Bo nie czuje się sobą wcale, świat jest dziwny.


Tak wiele mam Ci dziś do powiedzenia,
Wiem, tamten czas minął bezpowrotnie,
Tak być musiało, Ty najlepiej sama wiesz,
Dziś to wszystko wraca,
Przepraszam.


Gdy mijając ją mój wzrok zastygł w jej źrenicach
Wiedziałem, że nie jestem warty nawet sekundy z jej życia.
Może, gdyby mnie nie znała, by odwzajemniała uśmiech,
Wiesz, to przeze mnie nieraz płakała w poduszkę.
Jej dłonie tak delikatne, gładkie nadzwyczajnie,
Zupełnie jakby ktoś zmył z nich linie papilarne,
Pamiętam jej rozbijane łzy na mojej sinej skórze
I jej rozmazany tusz do rzęs na mojej siwej bluzie.
Mówiła: ,,Bez ciebie nie ma mnie" bez konsekwencji
Tkwiliśmy w milczeniu bez skutku i bez koncepcji.
Dzisiaj gdy niefortunnie zdarzy nam się minąć z sobą,
Wiem, że to zbędne, ale chciałbym chociaż skinąć głową.
Wiesz, dziś już nic nie zostało z tamtych starań
Tylko jedna wspólna myśl, że skończyło się na planach.


Tak wiele mam Ci dziś do powiedzenia,
Wiem, tamten czas minął bezpowrotnie,
Tak być musiało, Ty najlepiej sama wiesz
Dziś to wszystko wraca,
Przepraszam. x2


Świat to wielki bankiet, dobry balet,
Ale my tutaj razem już nie zatańczymy wcale,
Choćby jedno z nas prosiło drugie, nie ma szans,
Choć drugie odmówi z trudem.
Najchętniej zwiałbym stąd dając Ci spokój,
Może się uda dowiesz się jeszcze w tym roku,
Jeśli będzie okazja wylecieć w pizdu, to skorzystam z niej,
Bo nie trzyma mnie już nic tu.
I nie mam nic już zbieram wszystko od nowa,
Najpierw siebie do kupy, by cokolwiek móc zbudować.
Mój świat runął z fundamentami, słowo
Muszę posprzątać by postawić je na nowo.
Każdy z nas musi pójść inną drogą
I żyć osobno, nie możemy żyć ze sobą.
Za kilka lat mi powiesz, że u Ciebie wszystko spoko
Będzie tak, ja wierzę w to głęboko.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.