Spacer między domem a domem
Na rozwidleniu torów, czułem się niczym pociąg.
Nie sądziłem, że zechcesz wyręczyć mnie w tej decyzji
Stacja co dzień niszczeje

W tych kawałkach szkła, rozbitego szkła
W tych kawałkach szkła wciąż przeglądam się tak
Niech zawieje znów, tak jak wtedy wiatr,
W nim usłyszę Twój głos, on przekaże mi coś

Stoję, patrzę w górę wysoko, widzę wciąż tylko niebo
Kiedyś widziałem Ciebie

Widzę, tam na stacji dziecko, biegnie między torami
A ja biegnę za nim
Szare, nieodnowione domy, ściany już pokrył kurz
A w tym kurzu szukam siebie

Otwieram oczy i zamykam znów
Otwieram oczy i zamykam znów, bo nie widzę tego co chcę.
Otwieram oczy i zamykam znów
Gdy widzę ile omija mnie każdego dnia

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.