I
Spacerując toruńską starówką, zakręcony widokiem sprzed lat.
Czuję wokół oddech historii, płynący czas.
Legendy o dzielnych rycerzach, wielkich bitwach, mieszczaństwie i łzach.
Czy duchy ich uleciały? Czy są wśród nas?

Ref.:
Moje serce z piernika ukochało te mury i bruk
Wąskie, kręte uliczki, krzywą wieże z nad Wisły i stalowy most.
Moje serce z piernika pokochało spleciony to czas
Stare dzieje i nowe i nadzieje na nowy lepszy los

II
A wieczorem pod Kopernikiem, zakochani schodzą się znów.
Kwiaty na rynku kupują odchodzą w mrok.
Neony kolorowe już świecą wabiąc ludzi do sklepów i knajp.
A w bramie kloszard zasypia zmęczony tak.

Ref.:
Ich serca z piernika ukochały te mury i bruk,
Wąskie, kręte uliczki, krzywą wieże z nad Wisły i stalowy most.
Ich serca z piernika pokochały spleciony to czas.
Stare dzieje i nowe i nadzieje na nowy lepszy los.

III
A kiedy świt nowy wstaje, sklepikarze otwierają swój kram.
Staruszki na targ wyruszają, kolejny raz.
Tramwaje wyjechały już w trasy, wioząc ludzi do fabryk i biur.
A matki swe dzieci żegnają, do szkół.

Ref.:
Ich serca z piernika ukochały te mury i bruk,
Wąskie, kręte uliczki, krzywą wieże z nad Wisły i stalowy most.
Ich serca z piernika pokochały spleciony to czas.
Stare dzieje i nowe i nadzieje na nowy lepszy los.

Nasze serca z piernika ukochały te mury i bruk,
Wąskie, kręte uliczki, krzywą wieże z nad Wisły i stalowy most.
Nasze serca z piernika pokochały spleciony to czas.
Stare dzieje i nowe i nadzieje na nowy lepszy los.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.