Ona w stroju Colombiny
Niby męskich tęsknot zdrój
On, błazeńskie czyniąc miny
Arlekina przywdział strój

Na reducie się spotkali
Przy nich puchar pieni się
On cholewki do niej smali
Ona z wolna doń już lgnie

Pijąc sok winnych gron
Toast ten nucił on:

Dam pięknych zdrowie
Dam miłych zdrowie
Tym co uśmiechem czarują nas
Dam pięknych zdrowie
Dam miłych zdrowie
Co pragną nas
Na krótki choć czas

Odtąd często pod balkonem
On zawodził, płacząc w głos
Ona zaś wesołym tonem
Śmiała mu się prosto w nos:

"Dziecko z pana Arlekina!
Czego płaczesz? Pal cię czart!
Wszak ja jestem Colombina
Dla mnie miłość - tylko żart!"

Wtedy znów w rzewny ton
Refren swój nucił on:

Dam pięknych zdrowie
Dam cudnych zdrowie
Tym co uśmiechem czarują nas
Dam pięknych zdrowie
Dam miłych zdrowie
Co pragną nas
Na krótki choć czas

Wreszcie w rok coś ta niecnota
Wzór stałości pięknych dam
Wyszła za mąż za Pierrota
A Arlekin został sam

Na weselu pił szalenie
Tańczył dużo, wesół, rad
W końcu zaś niepostrzeżenie
W kielich swój podsypał jad

Po czem, choć w oczach gasł
Nucił ostatni raz:

Dam pięknych zdrowie
Dam cudnych zdrowie
Tym co uśmiechem czarują nas...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.