Byłem spokojny
Bo szmal w portfelu był
Było mi dobrze
Alkohol, karty i dym
Miałem przyjaciół
Od Gdańska po San Francisco
Miałem ich wielu
Gdy chciałem miałem też wszystko
Gdy chciałem to miałem gitarę
Jaką bym tylko mieć chciał
Lecz w tym bogactwie
Było mi czegoś brak
Postanowiłem
Poczekać na dobry znak
Więc się zjawiła
Kobieta istny cud
Która bez przeszkód
Zwaliła mnie jak z nóg
A wszyscy mnie ostrzegali
Pamiętam to jak dziś...
Nie ufaj jej
Nie ufaj, diabli ją
Nie ufaj jej
Nie ufaj zostaw to
Nie ufaj jej
Nie ufaj, wrzuć na luz
Nie ufaj jej
Nie ufaj, odpuść już
Nie ufaj jej
Forsę bierz, czym prędzej wiej
Teraz jem
Ze starych okien kit
Przyjaciół brak
Do drzwi nie puka nikt
W dodatku mróz
Obgryza mnie od stóp
A w środku żal
Rozdarte serce na pół
A wszyscy mnie ostrzegali
Pamiętam to jak dziś...
Nie ufaj jej
Nie ufaj, diabli ją
Nie ufaj jej
Nie ufaj zostaw ją
Nie ufaj jej
Nie ufaj, wrzuć na luz
Nie ufaj jej
Nie ufaj, odpuść już
Nie ufaj jej
Forsę bierz, czym prędzej wiej
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
