Stoję teraz sam na krawędzi życia gruntu.
Z przodu lustro wody za mną plansza jakich mnóstwo.
Jeden z wszystkich pionków w końcu czekam na rozdanie.
Patrzę w swe odbicie dalej nie wiem co się stanie.
Pech rozpędza wiatr przez krajobraz biegną falę.
Rozmywa mój obraz jak odplamiacz nie na stałe.
Widzę cząstkę siebie lecz z widokiem płyną żale.
Z chwili w nowe akcje które na dno rzuca pamięć.
Rozchodzą się kręgi to był przecież tylko kamień.
Zwykły szary moment lecz ubarwiam go nagraniem.
Unikat w kolekcji który błyszczy tak jak diament.
Odstawiam na półkę by już nie był prostym planem.
Dojrzał do sukcesu by pozostał w nim testament.
Zapisany zwrot okolic zagarniają do centrum,
Pole wrażeń po przebiegu życiowych manewrów.

Wchodzę do łazienki by ostudzić swe emocje.
Płynie potok prawdy niesie z nurtem morze potrzeb.
Wkładam w niego ręce lecz spokojnie nie odpływam.
Zamieniam tą ilość której ciągle tu przybywa.
Podnoszę blokadę woda spada jak kurtyna.
Szelest wodospadu coś ten dźwięk mi przypomina.
Chmura kropel deszczu ciemne niebo tak przecina.
Jeszcze tylko tęcza kolorowy świat zaczyna.
Burza na klimacie rozpędziła losu kpina.
Proste sytuacje które stoją na twej drodze.
Nie ominiesz łukiem nie zawalczysz jako człowiek.
Musisz się pogodzić to silniejsze jest od Ciebie.
Żywioły szaleją echo śmierci dalej niesie.
Zbiera fala zniszczeń już za późno na kontrolę.
W skutkach rośnie tempo w tym szaleństwie dalej tonę.
Staję na mieliźnie lecz chcę dalej iść przed siebie.
Wstanę czy upadnę nie chce leżeć już na glebie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.