Pośród zimowego lasu zamieć...
Północny wiatr przywiódł tęsknotę dawnych lat
Zawył, zawirował, drzewa powywracał, a potem ucichł
... i odszedł w milczeniu
Krwawiące drzewa zaklęte w wieczności
Okryte śnieżnym białym całunem
Wzmagają potęgę nieskończoności,
Księżycową rozpraszając łunę...
Potęga tkwiąca w świetle lunarnym
Wyzwala we mnie instynkt pradawny
Następuje magiczna przemiana
Budzi się bestia niepohamowana
Jam żądny krwi w tę Noc księżycową
Tysiące gwiazd świecą nad mą głową
W wilczym szale wyję do Księżyca
To on powołał mnie do życia!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 