Kiedy dziadunio mróz tańcząc smutno
Iskrzy na szybie paproci znak
I nie wiesz na pewno: dziś czy jutro
Nostalgii głodny zerwie się ptak

I chociaż starszy będzie i inny
Pejzaż co w sercu tlić się zaczyna
A w nim brzozowy tłum i łubiny
Różowe perły z Metelina...

Na strunach leszczyn kanconę tkała
W rosy janczarach pajęcza nić
Wtedy w przejrzystej duszy ci grała
Szeptanka serca: tu być, tu być

Tak jak pacholę byłeś niewinny
Bo jakaż może dziecka być wina
Kiedyś stopami zdeptał łubiny
Goniąc motyle z Metelina

Lata płynęły, a krew nie woda
Serca poczęły w duecie bić
Czy to polany była uroda
Że o niej chciałeś na jawie śnić

Wtedy uśmiechem tamtej dziewczyny
Upojon błogo jak czarą wina
Chciwie zbliżałeś do warg łubiny
Niczym rubiny ust z Metelina

Kiedy zmęczone wedrówką nogi
Nad nową życia przywiodą toń
Bo przecież wszystkie kres mają drogi
Bo przecież każda siwieje skroń

Zostaną może wiersze, a z nimi
Zegar co wpół się czasu zatrzymał
Nad tobą szemrać będą łubiny
Śpiewanki ciche z Metelina... :||

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.