Z pajęczyn warkoczami
snuje się opłotkami
znika we mgle
szeptając by nie zbudzić
różaniec kropel długi
przyjaciel deszcz


zdumiony sam sobą
że jeno jest wodą
pada i mży
w wietrzanej woalce
wspinając na palce
tańczy i drży


najszczerszy bo oto
pieśń zwodzi z tęsknotą
śmieszy i łka
i każdej jesieni
zagląda do sieni
na progu przysiada
po cichu coś gada
i spływa po ziemi
a za oknem
świat przedmrocze
tka


nabrzmiałe w bród chmury
nad pejzażem burym
wiatr prze i gna
malwami kołysze
na szybach list pisze
mokry jak łza

już puka do okna
- dzień dobry – jest poczta
zgina się wpół
w kryształu kopercie
prócz wody nic więcej
myśl dręczy natrętna
czy jeszcze pamiętasz
pod sercem to miejsce

gdzie ukryta
pieśń dziecinna
śpi

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.