Kneź Dreptak rozgiął kraty, przeciął mieczem firanki, wszedł oknem do komnaty, zastał żonę z kochankiem. Zakrzyknął: - Wielkie nieba! - potrząsł gachem jak listkiem i uciął mu co trzeba, a głowę przede wszystkiem.
Hej, uciął mu ją, jejku, jej, głowę przede wszystkiem...
Tu spojrzeniem okrutnem swą małżonkę obrzucił, wrzasnął: - Tobie też utnę! I rzeczywiście uciął. Lecz nadal czując dreszcze mordercze, wciąż się pieklił, mruczał: - Kogo by jeszcze? Przeto wszyscy uciekli.
O jejku, jejku, jej, przeto wszyscy uciekli...
Podstoli wlazł pod stolik, pod konia wlazł koniuszy, a Wojski, alkoholik do wojska pędem ruszył. Hetman schował się w muszli udając, że jest rybką, lecz daleko nie uszli, bo kneź ich dognał szybko.
Hej, dognał ci ich, jejku, jej, kneź dognał ich szybko...
Warknął: - Co, macie stracha? Czknął, poprawił pluderki, i jak mieczem zamacha - to dosłownie w plasterki. Stanął, odpoczął chwilę, pot z czoła wytarł czapką, spojrzy, a tu krwi tyle, że mógłby krytą żabką.
O, jejku, jejku, jej, że mógłby krytą żabką...
Tu się kończy ballada, wszystko już w pień wycięte... Przepraszam, lecz wypada dodać jeszcze pointę. Nie! Pointy nie będzie i żądać jej na próżno, bo w morderczym zapędzie kneź pointę też urżnął.
Hej, urżnął ci ją, jejku jej! Znaczy się, pointę też urżnął...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
