Patrzę w szybę, trafię, albo chybię, nie pamiętam tamtych dat, lecz siebię widzę doskonale obrazy smutku i szaleństw, zawsze kiedy rozmyślałem, pamiętałem. Pamiętam dalej. Przez szybę poraz setny widzę ten budynek, pamiętam szkolne korytarze, tamtą rutynę. Zapach stresu, tak wyraźny, że aż drażnił, zapach szkolnych kibli, krótkich przyjaźni. Jadąc dalej, widzę pierwszy skate-shop w mieście, kilka lat temu powiedziałbym : "Nareszcie!". Marzeniem były spodnie, czapka, t-shirt, teraz to tylko ciuchy, nie chce o tym słyszeć. W muzyce lokuje swoje marzenia i jak narazie, spełniło się już kilka z nich, lecz dalej marzę o spełnieniu i o stówach rzucanych na tacę, o rozmowach z nią przy herbacie, tak po prostu, a tam gdzieś naprzeciwko kiosku jest kościół dziś brakuje mi czasu, by klęknąć w końcu, albo tłumaczę się, bym mógł żyć na twardo, jak każdy czasem, po prostu uciekam przed prawdą. Stamtąd jest niedaleko na miejscowy skwer, tam był śmiech, warka, lech, zielony wdech,niebieski stres. Dziś to tylko kilka ławek w środku miasta, w środku miasta, w którym przyszło mi dorastać. Gdzieś niedaleko, w sumie nie ważne gdzie, pierwsze lufki tu, paliliśmy jedną na trzech. Teraz te miejsca odwiedzam czasem, przypadkiem, żadko palę i żadko siedzę na ławce. To mój mechanizm obrony przed słabościami, bym mógł wrócić w tamte czasy, chociaż myślami. Nie chcę wiele, chciałbym tylko żebym chodź na chwile poczuł się tak jak kiedyś. Chciałbym znów po lekcjach rzucic plecak w kąt, i z chłopakami marzyć o wyjazdach daleko stąd. Z Warką w dłoni spędzać wieczór na pomostach i z matką, głupi, wierzyć, że przyszłość jest prosta. Szkolne korytarze poczuć pod stopami, nie przejmować się stopniami, żyć marzeniami. Szkolny stres móc poczuć znów i unicestwić go w szkolnym kiblu szlugą na dwóch. W pierwszym skate-shopie kupić t-shirt, spodnie, jak gówniarz czuć się modnie i nic poza tym. Zobacz na zdjęciach nas - jakie wariaty. Jeszcze raz zobaczyć twarze, zapomnieć daty. Mieć paradoksu w chuj w jednej osobie, pić wódkę za zdrowie, palić i puszczać w obieg. Jak kiedyś - wycierać pot nadgarstkami, biegać za piłką z ziomami. Ej, co z wami? Przecież nie zrobiliśmy się zgredami, razem z latami, kiedyś tam, a dziś tam się nie spotykamy. Zanim zapomnę, chciałbym, żebym pamiętał zawsze, jak teraz, co było kiedyś.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
