Znów, widziała jak chleję... Chleję, upadam, wstaję, krzyczę, znów straciła nadzieję, i nie jest jej z tym za fajnie, życie. Drę ryj jak wkurwia mnie coś, i się pić chce jak się wkurwia, że coś to se wyjdź wiesz lub zabij mnie jak od dziś ta gra ma być fair wiesz... Wiem, że umrę i, wiem jak umrę, się włóczę jak śmieć, jak kundel, nie jest źle, się pocieszaj złudnie bo, nigdy nie jest tak źle jak u mnie. Dziwne uczucie być więźniem ambicji kiedy, nie ma chuja, że wejdziesz na szczyt, miałem patrzeć z góry, a leżę jak nikt, moje życie moja walka moja śmierć, mój cyrk...
Umiem, robić sobie wrogów jak nikt inny, i pytają po co walczyć? Żyj z tym. Świat jest nasz kiedy w garści kliny, cel być u kurwa gwiazdy. Chciałbym nie musieć udawać już, wykrzyczeć im w ryj co mi sprawia ból. Mieć plan, dla Ciebie się starać znów, i zabrać Cię tam gdzie być zawsze chciałaś, chuj... Nie mam planów i tyle, siedzę w pustym mieszkaniu i piję, i wiem, że jest nie tak, i nie chcę na siłę się zmieniać, być kimś kim nigdy nie byłem. Wiem, parę razy miałem farta, dziś pchałbym wózek zamiast pchać rap. I chuj, nie każ się ogarniać, mój cyrk, moje życie, moja śmierć, moja walka.
Chcę stać ponad tłumem i pierdolić resztę, wyjdę sam przeciw reszcie niech boli i przejdzie. Nawet jeśli upadnę to niżej się nie da i, chyba nie mam już nic do stracenia. Chcę stać ponad syfem i smrodem ulic, nie uciekać, stać jeśli to mnie zgubi. Nie uciekaj, walcz, wytrzyj gołdę z buzi, mówią, ale pierdolę ludzi.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
