Czasami mówisz: „Tu jest błąd. Czemu żyje się raz?”. Bije nam ostatni dzwon, bytu naszego pan, A ja się śmieję, śmieję w głos, bo tajemnicę tę znam. Nieustannie trzeba strzec swych tajemnic.
Bo ja tajemnicę tę znam – cenniejsze płótno od ram, Lecz to nie z każdym tak jest. Pohamuj gniew.
Mierzysz w górę, skupiasz się, ale pudło jest wciąż. Ciągle w dołku budzisz się, znowu ładujesz broń, A ja się śmieję, śmieję w głos, bo tajemnicę tę znam. Za wysoko trzymasz nos do swego celu.
Bo ja tajemnicę tę znam – cenniejsze płótno od ram, Lecz to nie z każdym tak jest. Pohamuj gniew.
Bo ja tajemnicę tę znam.
Czasami mówisz: „Tu jest błąd. Czemu żyje się raz?”. Bije nam ostatni dzwon, bytu naszego pan, A ja się śmieję, śmieję w głos, bo tajemnicę tę znam. Za wysoko trzymasz nos do swego celu.
Bo ja tajemnicę tę znam – cenniejsze płótno od ram, Lecz to nie z każdym tak jest. Pohamuj gniew. Bo ja tajemnicę tę znam – cenniejsze płótno od ram, Lecz to nie z każdym tak jest. Pohamuj gniew.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.