---

I znowu nie mam dokąd pójść
i znowu jestem całkiem sama.
Zupełnie obcy jest mi dom i znów nikogo przy mnie nie ma.
Lecz noc przygarnie mnie
I będę czuć, że on tu jest.

Gdy wszyscy inni idą spać,
Wyruszam w noc by znów go spotkać.
I widzę go
i jest tak blisko,
Prawie mogłabym go dotknąć.
Gdy całe miasto śpi
Spotykam się w marzeniach z nim...

Pusto tak,
A jednak on jest ze mną.
Tylko ja,
Choć słyszę jego kroki.
Daleki,
Lecz trzyma mnie w ramionach.
Gdy zniknie z oczu, to zamykam je
I już mnie znalazł.

Nocny deszcz pokropił chodnik srebrem,
Światła lamp lśnią w rzece jak diamenty.
Wszystkie drzewa obsypał ktoś gwiazdami,
W tym świecie tylko ja i on na zawsze i na wieki.
Dobrze wiem, że to mój własny świat,
Że rozmawiam z samą sobą, a nie z nim.
Gdyby on mnie chociaż dostrzec chciał,
Mogłabym jego światem być.

Choć kocham,
To kiedy noc się kończy,
On znika,
W nurcie brudnej rzeki.
Bez niego
Znów czuję się samotna.
A drzewa są obdarte z gwiazd,
Ulice pełne obcych.

Choć kocham,
Gdy wstaje dzień odkrywam:
Nie ma go
I tylko się łudziłam.
Beze mnie
Odnajdzie swoje szczęście
I pozna świat którego ja
Nie zaznam nawet śniąc.
Choć kocham,
Tak kocham,
Tak kocham,
Samotnie idę w noc...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.