Za nimi te dni, kiedy biegli ku sobie, Kiedy wszystko tak proste zdawało się być. Dzisiaj tylko szkic, może krótka opowieść Z tego co ich łączyło nie zostało już nic..
A mówili: "po kres" zaślepieni bliskością I naprawdę wierzyli, że będą tak trwać. Z trudem przyszło im przełknąć tę prawdę gorzką Że to co ich łączy jest kruche jak kwiat...
Jak kwiat co w niebo wpatrzony ich miłość wzrastała tak pięknie
Jak kwiat choć piękny i dumny przegrywa z czasem i więdnie
Teraz w oku łza, to wspomnienie tych dni I poczucie straconych na zawsze już chwil Taki jest ten świat, że najlepsze co w nim To chwile zamknięte we wspomnienia i sny
Nie zostało już nic, może krótka opowieść Co ma dobry początek, choć koniec jest zły Tak musiało być, może w następnym tomie Życie napisze historię, pominie w niej łzy..
Jak kwiat co w niebo wpatrzony ich miłość wzrastała tak pięknie
Jak kwiat choć piękny i dumny przegrywa z czasem i więdnieTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
