Siedem dziewcząt z Albatrosa, tyś jedyna Dziś pozostał mi po Tobie smutek, żal Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię A na imię miałaś właśnie Beata Piękne imię, musisz przyznać, miła ma Zabierałem ją co dzień na fregatę By miłością swą upajała mnie Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem I fregaty kontur ukrył się za mgłą Na fregacie byliśmy wciąż sami A na brzegu ktoś nucił piosnkę tą
Już od dawna Ciebie nie widziałem Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy W Augustowie nad Neckiem w białe dnie Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną I na zawsze schowam w sercu je Jestem Beatko zakochany Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|