Stoją ludzie na balkonie -
Jeden z nich okrutnie płonie,
Drugi trzyma w rękach kwiaty -
Płoną kwiaty jak wariaty;
Trzeci nieci, ogień nieci,
Jak podleci, aż się świeci,
A czwartemu, najmniejszemu
Spłonął wąsik fantastycznie.

Stoją tłumy pod balkonem,
Patrzą w czterech ludzi stronę.
Meloniki i wąsiki,
Baloniki, żakieciki,
Klaszczą dłonie, klaszczą ręce,
Szczerzą zęby się dziewczęce,
Bo czwartemu najmniejszemu
Spłonął wąsik fantastycznie.

Pośród tłumu pod balkonem
Kruczowłose dziewczę stoi,
A w kieszeni swej sukienki
Ma uliczne dwie piosenki.
Jedną wyjmie, się zasmuci,
By zanucić potem o tym
Jak czwartemu, najmniejszemu
Spłonął wąsik fantastycznie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.