By dla Słońca pieśni śpiewać Niech brat bratu woła "bracie" By tej Ziemi wiecznie bronić Niech brat bratu rękę poda By jej chwałę wiecznie sławić Niech się zbiorą wszystkie ludy Wszyscy, którzy znają Słowa Co w ich sercach zapisane
I niech wstanie młode Słońce I przyniesie wiosnę Sławii I niech płoną ognie Jare Przyjdź nam nowe, odejdź stare!
I niech wrócą ptaki dumne By zwiastować przyjście Wiosny Niechaj płonie w każdym sercu Swarożyca jasny ogień Niechaj przetną czarne niebo Perunowe błyskawice I niech Mokosz w gwiezdnym tańcu Przyjmie młodego Jaryłę
Niczym ziemia płodna Nasze dusze czekają deszczu By w Perunowych gromach wzrastać aż do nieba Nasze dusze młode dane nam przez Bogów z niebiańskiego złota wykute w ogniu Słońca I dali nam Bogowie Jawski padół we władanie I zasiali jego pola Ziarnem słowiańszczyzny I już nasza w tym powinność By te pola pielęgnować By rodziły poprzez wieki Złoty sławski plon
Tam gdzie wieczne Słońce Bawiło się wśród zbóż Tam gdzie złote pola Sięgały aż do niebios Tam gdzie rzeki nurty Niosą wianki ku wieczności Tam płynie pieśń dla Bogów Zawsze wieczna, niezmienna
A więc kim dziś jesteś bracie? Dokąd płyną twoje myśli? Czy wciąż sławisz Słońce, bracie? Które jest ci Ojcem wszak? Czy wciąż kochasz swoja ziemię tę, która jest ci matką? Czy wciąż w twoim Sercu słowa Zapisane i niezmienne? A gdy przyjdzie odejść pora U bram Nawii mglistych stanąć Ile pozostanie po twym dawnym życiu jawskim? Kiedyś wnuki twe ocenią Ile warty był twój żywot A gdy wrócisz czy rozpalisz Ogień jaśniejszy niż wcześniej!?Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
