Zmieniałyśmy dom Z milion razy gdzieś Byłam sama i nikt nie znał mnie Poznawałam ten świat z książek i wierszy kart Z biblioteki ściąganych codzień Książki tak jak dom Przyszło oddać mi Ale nikt mi nie zabrał słów Dziś nie mogę spać gdy wspominam je A poety głos szepcze znów
Mówi jakby mnie znał "Serca nie wolno dać" Chyba jasne jest, że bardzo dobrze znał mnie Szkoda, że w to nie umiem grać Pisał, że żal mu dnia na te miłość co tak W pocałunkach niknie jak dym Gdybym słuchała go Ile łez oszczędziłabym
Jak napisał pan Yeats "Serca nie stawiaj w tej grze" Chyba sam stracił je Gdy w te grę rzucił się Bo skąd wiedziałby że tak jest Teraz widzę, że ci Których los zesłał mi Jego wiersze musieli znać Pocałunki o tak, to każdy mi dał A serca nikt nie chciał dać
Chyba sam stracił je Gdy się rzucił w tę grę Bo skąd wiedziałby, że tak jest Teraz widzę, że ci Których los zesłał mi Jego wiersze musieli znać Bo gdy jest mi brak sił To serca nikt nie chce daćTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
