---

Patrzę w słońce
i kolejny robię krok.
Strach mnie przygniata,
a w ręku ciąży broń.
I oczy mam z tyłu głowy co dzień,
gdybym znów musiała biec.
I choć z całych sił w każdej z chwil walczę o moich braci.
Idzie ze mną mój lęk, szukam gwiazd w nocnej mgle

Lecz w końcu się podniosę,
wezmę moich ludzi
i razem odnajdziemy
nasz prawdziwy dom.
Przekroczymy rzekę,
czy słyszysz głos wolności?
Woła gdzieś z oddali,
że musimy przetrwać to,
nim powiemy wreszcie dość.

Świtem wyruszymy
nim nas oświetli słońca blask.
Prosto do tej linii
za którą wolność czeka nas.

Na oślep biegnę przez bagna
i nic nie zdoła cofnąć mnie.
Jestem nareszcie gotowa na krew w drodze do ocalenia.
Jeśli sił mi nie starczy to wolę wybrać śmierć.

Wreszcie się podniosę ,
wezmę moich ludzi
i razem odnajdziemy
nasz prawdziwy dom.
Przekroczymy rzekę,
czy słyszysz głos wolności?
Woła gdzieś z oddali,
że musimy przetrwać to.

Dobrze wiem będzie trudno mi,
dobrze wiem, że mogę sama być.
Jeśli upaść mam,
to bóg świadkiem mi,
próbowałam z wszystkich sił.

Wstanę!
Wezmę moich ludzi
i razem odnajdziemy
nasz prawdziwy dom.
Przekroczymy rzekę,
czy słyszysz głos wolności?
Woła gdzieś z oddali,
że musimy przetrwać to.

W końcu powstanę!
Wezmę moich ludzi
i razem odnajdziemy
nasz prawdziwy dom.
Przekroczymy rzekę,
czy słyszysz głos wolności?
Woła gdzieś z oddali,
że musimy przetrwać to.

W końcu powstanę!
Wezmę moich ludzi
i razem odnajdziemy
nasz prawdziwy dom.
Przekroczymy rzekę,
czy słyszysz głos wolności?
Woła gdzieś z oddali,
że musimy przetrwać to.
Nim powiemy wreszcie dość.

Idę przygotować dla nas dom,
idę przygotować dla nas dom,
idę przygotować dla nas dom,
idę znaleźć nasz prawdziwy dom.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.