Po raz ostatni ozwał się dzwon, Zwiastun pradawnej chwały końca. Tchnięte od władcy niebiańskich stron Promienie wieczornego słońca Na dach świątyni w sercu grodu Padają, życie chcąc dać wojom, Co wśród zaświatów już ogrodów. Koniec już ich chwalebnym bojom.
Wielki Świętowit zwalił się z nóg Przez cudzoziemca porażony. Dziś pokonany prastary Bóg, Strażnik drewnianych bram Arkony, Lecz znów powstanie Wenedów Pan, Aby królować nieprzerwanie, A każdy zboża złoty łan Obwieści Jego panowanie.
I każdy bór, i każdy gaj Święty się stanie jak przed wieki. Upadnie Krysta złudny raj, Zahuczą gromko wszystkie rzeki, Bo stare Bogi wrócą na tron, Zyszcze Arkona sługi nowe, Zabrzmi ponownie potężny dzwon, Wzniesie Słowianin dumnie głowę.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.