---

Zajaśniał błękitem poranek nad nami
A gdzie się ciemności północne podziały
Co stało się z nocą, choć było jej tyle?
Nad nami pogoda łagodnie się chyli

Rozpachniał się lazur, kołysze gołębiem
Ty patrzysz mi w oczy wciąż głębiej i głębiej
I znowu klękają pod nami pokoje
Ja patrzę ci w oczy i widzę w nich swoje

I palce twe włosy całują i pieszczą
A w każdym z nich cała łagodność się mieści
A słońce w firankach wstydliwie się czai
Od westchnień twych żarem świat cały się zajął

I drzwi nie istnieją, i zapadł się pokój
U bioder się twoich położył mój spokój
Wracają przedmioty łagodne i czyste
I radość nad nami wybucha jak wystrzał

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.